Julian Migdał - mniej znany bojownik o wolną i niepodległą Polskę, żołnierz bocheńskich oddziałów AK. Szef wywiadu, a następnie kwatermistrz bocheńskiego obwodu AK. Z racji zamiłowania do sportu i działalności konspiracyjnej można go porównać z postacią Jana Kota, choć ten drugi była wybitnym pływakiem, a Migdał lekkoatletą. Obaj za to sporo wycierpieli z rąk UB.

Urodził się 14 lutego 1914 roku w Łapczycy. Po ukończeniu szkoły powszechnej, uczył się w bocheńskim Gimnazjum, gdzie zdał maturę w 1934 r. W latach 1934-35 odbył służbę wojskową i naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy w Zambrowie, uzyskując stopień podporucznika. Po przejściu do rezerwy pracował jako instruktor wychowania fizycznego Przysposobienia Wojskowego. Był utalentowanym lekkoatletą, biegającym świetnie na średnich dystansach.

W 1937 r. podejmuje pracę strażnika kolejowego w krakowskiej DOKP. Po wybuchu wojny ewakuowany razem z kolejarzami do Równego skąd wraca do okupowanej Bochni. Podejmuje działalność konspiracyjną w ZWZ jako szef wywiadu, zajmując się rozpracowywaniem bocheńskich volksdeutsch-ów. Z początkiem 1943 roku wyznaczono go na stanowisko kwatermistrza 12 pułku piechoty Armii Krajowej Ziemi Bocheńskiej. W lutym 1944 r. przeszedł do oddziału partyzanckiego "Latawca", a następnie oddziału "Dzika" - działających na terenie powiatu bocheńskiego. Jako kwatermistrz - oficer zaopatrzenia brał czynny udział w akcjach sabotażowo-dywersyjnych przeprowadzanych przez wspomniane oddziały. W listopadzie 1944 roku został awansowany do stopnia kapitana.

Po wyzwoleniu zgłosił się do pracy na PKP jako strażnik kolejowy. Niespodziewanie w kwietniu 1945 r. zostaje aresztowany przez sowieckie NKWD. Po sześciu miesiącach bestialskich przesłuchań zostaje wypuszczony na wolność. Urząd Bezpieczeństwa interesuje się nim aż do 1964 roku. Swoje powojenne życie zawodowe związał z PKP, gdzie pracował do przejścia na emeryturę. Był komendantem Służby Ochrony Kolei na Okręg Krakowski, a następnie pracował w zaopatrzeniu.

Za działalność okupacyjną, a także zaangażowanie w środowiskach kombatanckich, otrzymał szereg odznaczeń, między innymi: Krzyż Walecznych (nad. 1944 r.), Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Partyzancki, Krzyż Armii Krajowej. W 2002 roku zostaje mianowany Majorem wojska polskiego. 7 lutego 2003 r. odszedł w wieku 89 lat "na wieczną służbę" i został z honorami pochowany na bocheńskim cmentarzu.