Żołnierz Legionów Polskich, dowódca Armii Krajowej na Ziemi Bocheńskiej. Jeden z tych cichych bohaterów, którzy prawie całe swoje życie walczyli o wolną Polskę.
Urodził się w Łapczycy 1 lipca 1895 r. Jego rodzice byli rolnikami. W 1913 roku zdał egzamin dojrzałości w Gimnazjum im. Króla Kazimierza Wielkiego. Po wybuchu I wojny światowej zgłosił się do 2 pp Legionów Polskich i odbył kampanię bukowińską walcząc w dolinie Bystrzycy o Nadwórną, Rafajłową, pod Mołotkowem. Po reorganizacji i przekształceniu 2 pp w II Brygadę Legionów w Kołomyi w 1915 r. przeszedł do nowo utworzonego 4 pp. Legionów Polskich dowodzonego przez ppłk Bolesława Roję i w III Brygadzie LP walczył pod Jastkowem i Józefowem, a następnie na wołyńskim teatrze działań wojennych m.in. pod Kostiuchnówką.
Po kryzysie przysięgowym wcielony został do 16 pp Armii Austriackiej i walczył na froncie rumuńskim jako podoficer. Jesienią 1918 r. znalazł się na Kubaniu w armii gen. Żeligowskiego. W czasie wojny polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej walczył na froncie wschodnim jako dowódca plutonu. Po zakończeniu I wojny światowej przez 10 lat służył jako dowódca kompanii w 2 pp Legionów. W 1931 r. odbył kurs dla oficerów sztabowych Rembertowie, a następnie był dowódcą kompanii w Korpusie Ochrony Pogranicza na Wołyniu, a potem w 72 pp w Radomiu. Z pułkiem tym (jako kwatermistrz) przeszedł kampanię wrześniową.
Od 15 lutego 1940 r. działał w Związku Walki Zbrojnej. Został szefem sztabu Obwodu ZWZ Bochnia. Dowodził batalionem ZWZ, od 15 lutego 1943 r. był zastępcą komendanta Obwodu ZWZ-AK "Wieloryb" w Bochni, a od 10 sierpnia 1943 r. do 15 lutego 1945 r. komendantem Obwodu ZWZ-AK w Bochni i zarazem dowódcą 12 pułku piechoty ZWZ-AK Ziemi Bocheńskiej. Jako dowódca AK na Bocheńszczyźnie, wydał m.in. rozkaz akcji (zakończonej pełnym sukcesem) podległego mu I Batalionu na niemieckie więzienie w Nowym Wiśniczu. Więcej na temat akcji zobacz tutaj .
Rozkazem Komendanta Sił Zbrojnych w Kraju nr 113/BP otrzymał stopień majora, a rozkazem Komendanta Okręgu AK w Krakowie z 11 listopada 1944 r. stopień podpułkownika. Odznaczony był Krzyżem Walecznych 2 kl. W 1921 r. Srebrnym (1934 r.), a następnie Złotym Krzyżem Zasługi z mieczami w 1944 r. W 1944 r. otrzymał Krzyż Walecznych 1,2,3 kl. Rozkazem dowódcy 6 DP płk. Stanisława Wajdy ps. "Odwet" i komendanta Okręgu Krakowskiego AK płk Edwarda Godlewskiego "Gardy" z 19 marca 1944 r. otrzymał krzyż Virtuti Militari V klasy. Po wojnie ujawnił się 12 lutego 1945 w RKU w Krakowie. W lutym lub marcu 1945 r. został aresztowany przez NKWD w Krakowie, był przesłuchiwany i torturowany.
Po kilkumiesięcznym śledztwie wyszedł na wolność ze zniszczonym zdrowiem. Zmarł w styczniu 1948 roku i pochowany został na cmentarzu w Łapczycy. Jego postać upamiętnia dziś pomnik wzniesiony w centrum jego rodzinnej Łapczycy. Jak czytamy na jego cokole - poświęcony został Żołnierzom 12 pp. AK Ziemi Bocheńskiej i ich dowódcy ppłk. Julianowi Więckowi "Topoli" walczącym za Ojczyznę w latach II wojny światowej. Obelisk odsłonili wspólnie: Zbigniew Siudak, prezes bocheńskiego oddziału Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Bochni, Andrzej Migdał, przewodniczący wrocławskiego oddziału Stowarzyszenia Bochniaków i Miłośników Ziemi Bocheńskiej i pomysłodawca utworzenia pomnika oraz wójt gminy Bochnia Jerzy Lysy.
