Na wzgórzu Krzęczków, dominującym w krajobrazie Bochni, przed wiekami istniała Kalwaria, czyli miejsce gdzie znajdowały się stacje Męki Pańskiej. Tradycja zakładania kalwarii w Polsce sięga XVI wieku. Najsłynniejszą jest Kalwaria Zebrzydowska z 46 kaplicami i klasztorem bernardynów, założone na początku XVII w. przez wojewodę Mikołaja Zebrzydowskiego. O bocheńskiej kalwarii nie wiele wiemy.

Wiadomo, że nazwa wzgórza, na którym się miała znajdować, pochodzi od nazwiska mieszczan bocheńskich - Krzęczków. W 1539 r. Grzegorz Krzęczek był rajcą bocheńskim, a w 1558 r. z domu mieszczki Krzęczkowej rozprzestrzeniło się na miasto "morowe powietrze" czyli epidemia którejś z chorób zakaźnych. Góra i ulica Krzęczków pojawiają się w bocheńskich księgach miejskich w XVII w., a w 1683 r. nazwana została także górą Semicką, z racji położonego tam cmentarza żydowskiego.

Według niepewnych przekazów kalwaria na Krzęczkowie miała powstać pod koniec XVI w. Pozostaje jednak zagadką: kto ją założył i utrzymywał oraz jak ona wyglądała? Brak wzmianek źródłowych w późniejszych dokumentach zdaje się wskazywać, że istniała przez krótki okres czasu. Jedyną pamiątką po jej istnieniu jest drewniany krzyż postawiony na miejscu stacji Ukrzyżowania. Taki krzyż widoczny jest na fotografii Kazimierza Gargula sprzed 1939 r. Prawdopodobnie na jego miejscu postawiono obecny, który znajduje się na prywatnej posesji.